فنس کشی دور حیات وحش قدیمی و منسوخ است
در این باره مدیر روابط عمومی جمعیت حمایت از حیوانات در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه اینگونه حیوانی در جهان در حال انقراض است و باید از آنها به طور طبیعی حفاظت شود گفت: فنس کشی دور حیات وحش اقدامی تعجب برانگیز و البته قدیمی و منسوخ است.
دکتر عبدالرضا باقری در این خصوص پارکهای حیات وحش خارج از کشور را مثال زد که به علت وسعت کم این پارکهای زیستگاهی، گاهی بعضی از حیوانات را در آنها نگهداری می کنند که پارک سرخه حصار در ایران هم نمونه ای از این مدلها است.
اقدام سازمان محیط زیست توجیه اقتصادی و زیست محیطی ندارد
دکتر اسماعیل کهرم عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد نیز حصار کشی را نوعی دست آموز کردن حیوانات وحشی دانست و با تاکید بر اینکه متاسفانه پولهای زیادی در این زمینه خرج می شود که هیچگونه توجیه فنی و اقتصادی و حتی زیست محیطی ندارد با اشاره به گفتگویش با "جرج شالار" گورخرشناس معروف جهان گفت: این کار در هیچ جای جهان در این سالها انجام نمی شود و اینها می خواهند چند گورخر را مثل مرغ خانگی تربیت کنند.
 محصور کردن گورخرها در هیچ کجای دنیا انجام نمی شود |
| دکتر اسماعیل کهرم |
در عین حال یک کارشناس ارشد حیات وحش با طرح این پرسش که مگر چنین طرحی برای حیوانات وحشی اجرا می شود حیرت خود را از این ماجرا نشان داد و با به تصویر کشیدن زیستگاهی که ممکن است در کنار خط راه آهن حیوانات وحشی را در دل خود جا داده باشد گفت: برای جلوگیری از حرکت بی مهابای حیوانات و تردد زیاد آنها و همین طور کشته نشدن این حیوانات ممکن است این زیستگاه را محصور کنند.
با این همه مهندس بختیاری گورخرهای ایرانی کویر خوارتوران را به خاطر زیستگاه یک میلیون هکتاریشان بی نیاز از حصار کشی دانست و گفت: این مسئله نشان می دهد مجریان طرح فنس کشی کمترین اطلاعی از حیات وحش ندارند و این ابتدایی ترین اصول زیستی این حیوانات است، گورخرها می توانند در این مسافت طولانی رفت و آمد کنند ولی شرایطی در دنیا هست که بعضی حیوانات به علت شدت گرفتن انقراضشان و اینکه چاره ای دیگر برای حفظ حیاتشان نیست آنها را به آزمایشگاهها و محیطهای محصور برای تکثیر و احیای مجدد می آورند و بعد از ازدیاد آنان را رها می کنند مانند "گوزن زرد ایرانی" و "اسب پرزوالسکی" که در طبیعت منقرض و در محیطهای کنترل شده تکثیر شدند.
این متخصص حیات وحش گفت: این طرح تنها فضا و نیاز زیستی گورخرها را تغییر می دهد چرا که محصور کردن حیوان نیازهایش را محدود می کند. گورخر برای جبران کمبود فسفات نیاز دارد بوته های شور را بخورد و طبیعت این امکان را برای او فراهم می کند و از طرف دیگر با محصور کردن گورخرها شیوه زندگی آنها را فقط ساده می کنند و آنها در برابر مشکلاتی مثل بیماریها آسیب پذیر می شوند چون اختلال غیر طبیعی و اجباری باعث فراگیر شدن انواع بیماری در آنها می شود ولی اگر آزاد باشند به علت نبود اختلال جمعیتی از بیماریهای گروهی مصون می مانند.
بختیاری رفتارشناسی حیوانات را یک تخصص خواند و نبود متخصص در این زمینه در سازمان محیط زیست را مورد انتقاد قرار داد.
محصور کردن فضاهای طبیعی حیات وحش را به خطر می اندازد
در همین خصوص یک فعال عرصه محیط زیست از مغایرت این طرح با سیاستهای حفاظت بین المللی از حیات وحش گفت و طرح محصور کردن فضاهای طبیعی و زیستگاهها را در برگیرد دشواریهای زیادی دانست که مشکلات زیستی برای گونه های حیات وحش بوجود می آورند، حیواناتی که ذاتاً باید آزادانه در تردد باشند و این آزادی عمل چه بسا زمینه مساعدی برای تولید مثل و تقویت شرایط اکولوژیک و همینطور تغییر جهت فصلی و آب و هوایی آنان به وجود آورد.
شفیع زاده از انواع قوچ ایرانی به عنوان نمونه هایی که بدون ایجاد حصار و در اثر ارتباط و جابجاییهای طبیعی تولید و تبدیل به انواع مختلف شده اند نام برد و با اشاره به اینکه برخی از این اقدامات را نادیده گرفتن اصول محافظت سالم از حیات وحش دانست و گفت: این نوع حصار کشی می تواند آسیبهای جدی و فراوانی را به وجود آورد.
قوچ ایرانی نمونه عینی از گونه های جانوری است که متناسب با اینکه در چه نقطه ای از ایران زندگی می کنند تفاوت دارند و این تفاوت ناشی از ارتباطات طبیعی میان گونه های دیگر است که هر کدام ویژگیهای متمایزی دارند.
این فعال محیط زیست درباره خطر تغیرات ژنتیکی این جانور هشدار داد و اتخاذ این چنین تصمیمات را بی تدبیری دانست و گفت: مثال قوچهای ایرانی تجربه خود سازمان محیط زیست کشور در سالهای قبل بود ولی این تجربه در حال فراموشی است.
نظر شما